O zakopanych sekretach.

"Czerwień kości" Ann Cleeves  6/10

Są miejsca, w których rodziny mieszkają od pokoleń, w których powiązania między sąsiadami biegną całe lata wstecz, w których wszyscy lepiej lub gorzej znają swoje tajemnice. A jeśli ich nie znają, przynajmniej powtarzają o nich plotki. W miejscach takich jak to trzeba uważać, gdzie stawia się stopę, bo można nadepnąć na relikt przeszłości. Trzeba uważać, gdzie wbija się łopatę, bo można wykopać tajemnicę, która lepiej, żeby została pogrzebana.

Dwie młode archeolożki prowadza wykopaliska na jednej z szetlandzkich wysp. Otoczone przyjaznymi, otwartymi na nowości mieszkańcami czują się tu swobodnie i dzielą się wieściami z odkryć bez obawy o zawiść, nieutrzymanie tajemnicy czy wyśmianie entuzjastycznych reakcji. Zainteresowanie ich bezpośredniej opiekunki, chęć współpracy jednej z mieszkanek, przychylność rybaków, czynią pobyt w tym raju spokoju i ciszy prawdziwie przyjemna pracą. Aż do momentu, gdy staruszka, na podwórku której dokonują ciekawych odkryć, zostaje przypadkowo zastrzelona przez polującego na króliki sąsiada. Od tego momentu mgła ściele się gęściej, mieszkańcy stają się bardziej zagadkowi a inspektor Perez i jego miejscowy pomocnik Sandy, stawiają niewygodne dla rodzinnego miru pytania. W powietrzu zawisa kłamstwo, nieopowiedziane prawdy, wreszcie... kolejna śmierć.

"Dwa zgony w jednym miejscu, oddzielone od siebie setkami lat. W tym samym ogródku. Miejsca nie mogą być pechowe... a może jednak?" (str. 95)

Ann Cleeves po raz kolejny zabiera nas na przepiękne, ciche ale i mroczne Szetlandy. Niby bliskie stałemu lądowi a jednak mentalnie dalekie, inne klimatem i powiązaniami pomiędzy mieszkańcami. Niestety, nie wolne od ludzkiej małości, zawiści, zazdrości. Tutaj, jak i wszędzie, zdrada zadaje śmiertelny cios, bogactwo warte jest każdego przestępstwa, w tym zabójstwa, a rodzinne zobowiązania czynią z posłusznych synów przestępców.

Opowieść, utrzymana w niezwykłym, wilgotnym i mglistym klimacie, odrywa nas od codziennego pośpiechu i nadmiaru dźwięków. Tu każdy wystrzał niesie się echem, a każde zawołanie odbite od pustych pól dezorientuje. Niestety są chwile, gdy dezorientuje też  sama książka. Powolna akcja zakręca niepotrzebnie ku rewirom, które już wcześniej odwiedzaliśmy, sprowadza na manowce i plącze drogi. O ile momentami sprawdza się to dla zawikłania akcji, o tyle częściej, może z niedostatków tłumaczeniowych, może redakcyjnych, powoduje niesmaczne wrażenie, że autorka sama gubi się we własnych pomysłach. Są fragmenty, które wyrzucają nas z jednolitej, bardzo efektownej atmosfery pustki i szarugi, by porwać w poszarpane dialogi i pomysły, dla których trudno szukać uzasadnienia. 

"Gdybyśmy sięgnęli w przeszłość wystarczająco daleko, okazałoby się, że wszystkie bogate rodziny w Zjednoczonym Królestwie zdobyły swoje pieniądze w podejrzany sposób.(...) Wojenne łupy, wyzysk biedaków." (str. 457)

To ciekawa książka, pomimo kilku zmarszczeń brwi nie odczułam czasu z nią spędzonego jako niepotrzebnej podróży w niedoskonały świat czy kiepską literacko opowieść. Pomimo niedoskonałości w prowadzeniu akcji, pomimo uchybień w zachowaniu statecznego rytmu, warto poświęcić wolny wieczór na 'listopadowe' w nastroju spacery po szetlandzkich pastwiskach, podumać z inspektorem nad rozwiązaniem sprawy, wrócić pamięcią do wojennych początków zawikłanej sprawy i przyznać rację tym, którzy po raz kolejny powiedzą, że gdy nie wiadomo o co chodzi, z pewnością chodzi o pieniądze. 

Wydawnictwo: Czwarta Strona, 2019

Tytuł oryginału: Red Bones

Tłumaczenie: Sławomir Kędzierski

Cykl: Kwartet szetlandzki (tom3)

Liczba stron: 461